Het is niet gemakkelijk te omschrijven wat de TaiKi training inhoudt daar er weinig of geen parrallel is met de bestaande budosystemen.
In het Taiki draait het om ‘Intentie’, om gevoel etc. en zijn technieken slechts een ‘praktische expressie’ in een specifieke (gevechts) situatie.
Het systeem is te complex om hier zo even te beschrijven. We krijgen namelijk te maken met zaken als ‘Ritsu Zen’ (staan als een boom cq. Stilness-training), Hai en Neri, de 8 efforts theorie, de drie vlakken en assen, de 5 bewegingskwaliteiten enz. Om het echt te weten raad ik u aan u verder te verdiepen. Voor nu ter illustratie de drie TaiKi bewegingskwaliteiten om met een aanvaller om te gaan, te weten Mukai-te, Harai-te en Sashi-te. Zie ze niet als ‘technieken’ maar als intenties/strategieen om met een aanvaller om te gaan. Maar uiteraard beginnen we met het ‘alfa et omega’van het TaiKiKen: Stilness Training
TaiKi begint en eindigt met Stilness training. Ik denk dat er niet te veel uitgelegd moet worden, slechts doen en ervaren leiden tot begrip, kracht en gezondheid. Het gaat hier onder meer om ‘diepe ontspannings en sensitiviteitstraining’ en om het opwekken van Ki.
De intentie van de verdediger is gericht richting zijn eigen centrum (achterwaarts). Veelal gebruikt als reflex bij verrassingsaanval of wanneer er geen ruimte of tijd is om opzij (taisabaki) te gaan.
De intentie is om de beweging van de tegenstander te volgen en deze af te buigen naar èèn van beide zijkanten om hem uit balans te krijgen of hem op te sluiten.
De intentie is voorwaarts, gericht op de ‘intentie’ van de tegenstander. Met zo weinig mogelijk contact de aanvaller zo snel en direct mogelijk ‘stoppen’, zonder zelf geraakt te worden. Gericht op de ‘intentie’ van de tegenstander. Hier past maar èèn plaatje bij, nl. die geweldige foto uit Sawai’s boek ‘Tai Ki Ken, the essence of kung-fu’.
